In 2013 was Christian Friedrich een van de 4 genomineerden op de shortlist van de Prix de Rome. In aanloop ernaar toe heb ik samen met hem gewerkt aan de installatie A Translation of Unwritten Writings I, die hij in de Appel heeft gerealiseerd. Veel van Christians werk gaat over de grenzen die het lichaam ervaart. De grens van genot, de grens van intimiteit en van pijn. Maar ook de grens van wat je aan kan bij het ervaren van zijn werk.
Op gezette tijdstippen konden maximaal zes mensen via een cabine met elektronische schuifdeuren een geheel verduisterde ruimte worden betreden waar een geluidswerk wordt afgespeeld. Dit geluidswerk vormt de kern van het werk en vormt de opmaat tot een verhaal over een groep individuen die in een ondefinieerbare toekomst in steeds verschillende samenstellingen allerlei fantasieën uitleeft met het doel zich in verbinding te stellen met de leefwereld van voorbije mensengeslachten.
